مصرف مازوت به‌عنوان یک سوخت سنگین، سلامت انسان‌ها را تهدید می‌کند و به تولید گازهای خطرناک و ذرات معلق می‌انجامد.
به گزارش شفاپرستاران؛ مازوت یکی از سوخت‌های سنگین است که عمدتاً در نیروگاه‌ها برای تولید برق به کار می‌رود. استفاده از این سوخت سنگین منجر به انتشار گاز «دی‌اکسید گوگرد» و ذرات معلق کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون، به‌ویژه بلک کربن، می‌شود. سوختن مازوت موجب افزایش آلاینده‌های هوا شده و تأثیرات مخرب و خطرناکی بر سلامت انسان‌ها بر جای می‌گذارد
غلظت آلاینده‌های موجود در شهرها تنها به مصرف مازوت محدود نمی‌شود، بلکه آلاینده‌های حاصل از منابع دیگر نیز به این وضعیت دامن می‌زنند. این تجمع آلاینده‌ها، سلامت افرادی را که در معرض آن قرار دارند به شدت تهدید می‌کند.
سوزاندن مازوت به طور کلی منجر به افزایش غلظت آلاینده‌های هوا می‌شود. در شرایط پایداری جو، این افزایش غلظت، به‌ویژه در مورد ذرات معلق، به کاهش کیفیت هوا و تشدید خطرات ناشی از آلودگی منجر خواهد شد.
مصرف سوخت سنگین مازوت منجر به تولید گاز «دی‌اکسید گوگرد» می‌شود، گازی که تأثیر مستقیم بر سیستم فوقانی تنفسی دارد. دی‌اکسید گوگرد به دلیل حلالیت بسیار بالای خود، می‌تواند باعث بروز تنگی نفس و خس‌خس سینه شود. این گاز نه‌تنها بیماری‌های قلبی و تنفسی را تشدید می‌کند، بلکه در افراد مبتلا به آسم نیز علائم بیماری را وخیم‌تر می‌سازد.
مصرف مازوت علاوه بر انتشار گاز دی‌اکسید گوگرد، به تولید ذرات معلق کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون، به‌ویژه بلک کربن، منجر می‌شود. این ذرات برای همه افراد جامعه مضر هستند، اما به‌ویژه مشکلات بیشتری را برای گروه‌های حساس از جمله بیماران قلبی-عروقی، سالمندان، کودکان، زنان باردار، بیماران تنفسی و افراد مبتلا به دیابت ایجاد می‌کنند.
ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون، در غلظت‌هایی که هوا را در وضعیت ناسالم برای تمام گروه‌ها قرار می‌دهد، عامل افزایش مرگ‌های زودرس هستند. این آلاینده‌ها همچنین باعث تشدید بیماری‌های ریوی و قلبی-عروقی شده و مراجعات به مراکز درمانی و بهداشتی را به شکل قابل‌توجهی افزایش می‌دهند.
